Presentaties: de gelukkige afdaling van de Michelingids 2013
Presentaties: de gelukkige afdaling van de Michelingids 2013

Video: Presentaties: de gelukkige afdaling van de Michelingids 2013

Video: Presentaties: de gelukkige afdaling van de Michelingids 2013
Video: Mijn 3 tips voor presentaties maken 🚀 | #70 Jorg Ruis 2024, Maart
Anonim

Laatst vertelden we de presentatie van de Michelingids 2013 live, ondertussen bedankt voor je deelname, maar 25.000 metingen later Ik wil je zeggen dat wanneer iemand ongelijk heeft, hij ongelijk heeft, en deze keer heb ik ongelijk. Aangekomen aan de rand van Milaan, via Uruguay - San Siro-gebied - bij het sobere Carlo Porta Hotel Institute, dacht ik dat de steeds onzekerder wordende weg soberheid en economische bescheidenheid oplegt, zelfs aan de super Michelin-gids.

Om redenen van zichtbaarheid stel ik me zelfs voor dat een hotelschool voor eten en wijn en toeristische gastvrijheid er alle belang bij heeft de gids van de belangrijkste restaurants en hotels ter wereld te hosten, faciliteiten en service te bieden, verzorgd door de kinderen van het instituut, zonder kosten.

Je zou kunnen zeggen: hier, die van de Michelingids die het meer trekken dan Bellucci, nog geen twee euro voor een evenement zoals het hoort, ze willen uitgeven, dat is genoeg! Beter is de Gambero Rosso Foodies-gids (die overigens met een niet al te strategische keuze op dezelfde dag als de Rossa in Rome werd gepresenteerd).

Hoe dan ook.

Het evenement in de hotelinstelling kostte zeker minder, maar laat me je vertellen, het is een geval van gelukkige degrowth. Een intelligente keuze, consistent in logica en principe.

Hoe kan ik het vertellen? Ik zeg dit omdat ik de jongens heb gezien. Velen, trots, opgewonden. In uniform. Ze begroetten, gingen de gasten tegemoet, begeleidden hen naar de lift, wezen de weg, belden taxi's, glimlachten, hielpen. Om nog maar te zwijgen van de studenten die in de keukens werken, compleet met een door Massimo Bottura ondertekende hoed en heldere, optimistische ogen, geprojecteerd op een toekomst bestaande uit te bereiken doelen en te bereiken doelen. Ze waren geweldig, boven alle verwachtingen.

Kortom, waar gaat het uiteindelijk om? Wij journalisten en bloggers en fijnproevers die zoemen rond de Rode en willen zien, als eerste aankomen, aanraken, verslinden? Of misschien zijn zij, de koks, de nieuwe ster opgewonden, ontroerd en trots?

Of misschien, van al deze geschiedenis, wat telt is de steun van degenen (1374 studenten) die nog aan het leren zijn en die, mede dankzij deze ervaring, met meer vastberadenheid zullen beslissen welke toekomst ze proberen aan te gaan?

Zonder al te veel retoriek feliciteer ik de Michelingids met de keuze. In navolging van dit voorbeeld zou ik de belangrijkste kunsttentoonstellingen in kunsthogescholen of literaire prijzen in de klassieke willen organiseren. Aandacht voor jongeren is welkom en als er geld wordt bespaard, zo veel beter. Omdat sommige waarden, geef me toe, meer waard zijn dan controverse.

Aanbevolen: