Twee of drie plaatsen die ik zou willen aanbevelen aan Slow Food's Osterie d ’ Italy-gids
Twee of drie plaatsen die ik zou willen aanbevelen aan Slow Food's Osterie d ’ Italy-gids

Video: Twee of drie plaatsen die ik zou willen aanbevelen aan Slow Food's Osterie d ’ Italy-gids

Video: Twee of drie plaatsen die ik zou willen aanbevelen aan Slow Food's Osterie d ’ Italy-gids
Video: МАЛЬДИВЫ, которые в самое сердце. Большой выпуск. 4K 2024, Maart
Anonim

Niet alleen controverse over buitensporige prijzen, na onze impopulaire mening over de Italiaanse Osterie-gids van 2014, maar ook advies over het soort plaats, inclusief namen, dat Slow Food zou moeten bevatten. Degenen die de lezer Salvatore Sechi heeft ontvangen en die we hebben besloten met u te delen, zijn bijzonder interessant.

De impopulaire mening van Martina Liverani is gegrond. Ook ik heb over het hoofd gezien dat de prijzen bijna allemaal rond de 35 euro liggen, waarmee ik Dissapore erop wees dat in de nieuwste editie van Osterie d'Italia, de bekende Slow Food-gids, enkele interessante plaatsen ontbreken.

Ik verwees naar een reeks plaatsen die ik ken, dat wil zeggen, ik kom er al jaren, namelijk Sale Grosso in Bologna (in Via De Fachini 4 / A), A Mezzo Canale da Ninetta in Bellunese (in de Zoldana-vallei), de Romeinen Da Gino (in de schelp van Vicolo Rosini, dicht bij de trappen van het Parlement) en Renato en Luisa (in Via dei Barbieri 24).

Ongeacht de restaurantnaam of niet, het zijn tavernes waar een vertrouwde sfeer heerst, in relaties en in de keuken. Dingen die de meeste tijdschriften niet lijken te interesseren waarin men het beroep van recensie moet uitoefenen, dat als doel heeft de consument te helpen, zijn verdediging tegen bedriegers en avonturiers, niet de schaamteloze tiramisu van de restauranthouder die geen kosten in rekening brengt voor bestellingen., of kniebuigingen aan de vriendschappelijke kok.

Om deze reden heeft Sale Grosso, waar met vaardigheid met vis wordt gewerkt, nooit iets gehoord van de ongezonde voedsel- en wijnkritiek. Bologna is al tientallen jaren een plaga, een woestijn van de Tartaren voor restaurants en meer. Bij Sale Grosso blijf je binnen de 35 Euro, aan Spartaanse tafels, vriendelijk verzorgd door Antonella en Marco, en door de jonge obers. Wij zijn blij met de gerechten die Lucio, de eigenaresse, elke dag met smaak en maat bereidt.

Een taverne is in feite het Romeinse restaurant Trattoria Cavalier Gino. Zeer verzameld, de tafels leunen bijna tegen elkaar aan. Ooit, toen zijn land nog een republiek was, geregeerd door een dictator, at de huidige koning van Spanje, die Sandro Pertini als gast had, daar maaltijden. Tegenwoordig wordt het belegerd door parlementariërs, mannen van instellingen en toeristen. Je moet reserveren en in de rij staan om de klassieke gerechten uit de Romeinse keuken te proeven. De bediening is eenvoudig, attent, je moet achter de klanten glippen.

In het historische centrum, op een steenworp afstand van Piazza Argentina, bevinden zich Renato en Luisa Di Placido. De lucht is precies die opgeroepen door de naam - die van de Taverna, de keuken ingebed in een kleine ruimte, ondanks de poging om het door te laten gaan voor een restaurant. Het is echt een taverne, luchtig en vriendelijk, met een service die er volledig op gericht is om klanten een goed gevoel te geven.

Op deze twee plekken blijf je binnen 35 euro.

In plaats daarvan ben je beneden in de prachtige trattoria, midden in de bossen, van Ninetta tot Mezzo Canale, aan de Bellunese weg die naar de Zoldana-vallei leidt, met een onberispelijk aanbod van traditionele gerechten. De onmiddellijke verwerking van het eten maakt de bediening een beetje traag, maar de strikt bergachtige omgeving, gemaakt van hout en steen, is een onvergetelijke gelegenheid.

Terugkomend op het onderwerp, moet ik bekennen dat ik nog nooit Slow Food-voorstellen heb gevonden voor een goede prijs, dat wil zeggen onder de 35 en 30 euro. En ik kan me niet herinneren dat de waardige vereniging die door Carlin Petrin is opgericht, ooit in bloedige en onvergetelijke gevechten heeft gevochten om de hoge kosten van de restaurants aan de kaak te stellen, maar ook, ik zou eraan willen toevoegen, van de wijnen.

Als Slow Food niet "het pistool pakt" en niet rapporteert, dat wil zeggen, meedogenloos hoge prijzen raakt, hoe kunnen we dan denken dat jonge restauranthouders ertoe kunnen worden gebracht ze in bedwang te houden?

Aanbevolen: