Video: Open brief aan de Guide Osterie d ’ Italië 2014
2024 Auteur: Cody Thornton | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 12:41
Beste gids van Slow Food Tavernes, ook dit jaar ben ik bang dat je de kans hebt gemist om me te helpen bij het aanwijzen van plaatsen om goed te eten en het juiste bedrag uit te geven.
Afgezien van de letterlijke vraag over de term Osteria, die je een jaar geleden al wonderbaarlijk door elkaar hebt gegooid, is Osteria voor mij gewoon een plek om doordeweekse avonden voor twee of met vrienden te gaan als we besluiten: "je zou zelfs uit eten kunnen gaan". Om mij aan te trekken moet de Osteria makkelijk, informeel zijn en vooral een eerlijke prijs hebben.
Een prijs die me in staat stelt om keer op keer terug te gaan, precies om de oorzaak van het eten van lokale producten te omarmen die worden bewaard en doorgegeven door trotse gastheren. En als ik zeg het juiste bedrag uitgeven, voor mij die gewend ben om de meeste avonden van de week uit eten te gaan, bedoel ik een bedrag van minder dan 35 euro.
Dat is het cijfer dat u, beste Gids, in plaats daarvan aangeeft als de prijs waartegen u uw opvatting van recht kunt regelen, wat duidelijk verre van het mijne is.
Boven de 35/40 euro glijdt het voor mij weg in die verraderlijke en nauwelijks hanteerbare "mid-range", waar de meeste oplichters zich nestelen, en waar met de lantaarn worden gezocht naar plekken die hun eigen identiteit hebben weten te bemachtigen. nieuwe bistro's of onderzoeksrestaurants.
Voor deze plaatsen is echter een andere gids nodig.
De herberg moet de herberg doen. Het moet me een goed gevoel geven, echt eten, vroeg thuiskomen om 's avonds laat een film te kijken en me niet de rest van de slapeloze nacht laten citrosodine slikken en me afvragen of het beroofd is.
Ik, beste gids, koop je elk jaar, download je op de iPhone en raadpleeg je vaak en gewillig, maar mijn armen vallen eruit als ik zie dat je me in Bologna elke keer citeert Osteria Bottega waar, ja, de tagliatelle met Culatello en Cotoletta alla Bolognese zijn goed, maar ik geef ruim 35 euro uit, geloof me. Ik heb ook andere voorbeelden: Turijn Consortium, kaart: 35 € / 55 € euro, De graaf Matto in Trequanda, kaart: € 22 / € 48, Ai Due Platani in Coloreto, kaart: € 27 / € 50. Plekken waar je, als je uitgebreid wilt eten, meer dan 35 euro uitgeeft.
Het feit is dat, beste gids, als je me vertelt dat ik op die specifieke plek 35/50 euro uitgeef om goed te eten, je me geen waardevolle of opvallende informatie geeft: als ik 35, 40 of 50 euro uitgeef, verwacht goed te eten. Zo niet, dan is het een grote afzetterij. En God verhoede.
Dus beste Slow Food Guide, wat ik je vraag voor volgend jaar, als je kunt, is om de lat lager te leggen: probeer de degrowth echt gelukkig te maken, en vertel ons de kostbare, onmisbare en lokale revolutionairen (je noemt ze, als je wilt, Osterie) waar je goed kunt eten, voor minder dan 35 euro, of zelfs minder dan 30.
Ik zou graag willen dat jij het bent, beste Slow Food Guide to Taverns, om dit probleem voor mij op te lossen en dat je gastheren (tot wie Carlo Petrini de oprichter zich richtte tijdens de presentatie van de Guide met de volgende woorden: "Je geeft de betekenis van goed leven, van geluk. Immateriële maar buitengewone troeven. Je bent een onschatbare erfenis van ons Italië, waarin je stukjes van onze geschiedenis, van onze identiteit kunt vinden "), werden precies hierin gestimuleerd:
laat me goed dineren voor minder dan 30/35 euro, zodat ik een of twee keer per week gelukkig kan zijn en hun werk kan eren.
Ik geloof, beste gids, dat dit de uitdaging moet zijn die je moet aangaan, anders, arme ons, zullen we thuis blijven om naar eetprogramma's te kijken of naar fastfood te gaan.
Het spijt me om het toe te geven, beste gids, maar ik kan het alleen maar eens zijn met Antonio Pascale die een paar weken geleden schreef over Slow Food en landbouw over Slow Food en landbouw die vertaald kan worden, zelfs als de slakkenideologie uit de velden komt en kom aan tafel: als een populair gastronomisch voorstel in staat is om het sprookje en de cijfers compatibel te maken, zullen we nooit die prachtige revolutie kunnen doorvoeren die u ons vertelt. Want als de vooropgestelde doelstellingen eerlijk en gedeeld zijn, moeten de instrumenten helaas worden herzien.
Dus beste gids, kies wat je wilt zijn: een lijst met plaatsen die 35 tot 50 euro kosten, of een echte kaart van plaatsen waar de goederen van de aarde worden omgevormd tot sappige en betaalbare gerechten?
Eerder:
Onpopulaire mening - Eataly ja, Eataly nee, Eataly gnamme, se famo du spaghi.
Onpopulaire mening - Journalisten die niet betalen in het restaurant zijn nog steeds beter dan Tripadvisor.
Aanbevolen:
Open brief aan chef Marco Stabile
Goedenavond, chef-kok Ik heb veel nagedacht over wat er is gebeurd (een en twee) en ik kom meteen ter zake. Hoe irritant het ook is om het te zeggen, ik denk dat ik gelijk heb. Toch cultiveer ik een sterk schuldgevoel. Ik denk dat het komt door de agressieve toon die ik gebruikte om de (beruchte) video te beschrijven waarin je een biefstuk kookt. Zonder […]
Al onder de boog - Open brief aan de vrouw die de orecchiette met raapstelen verwijderde
Als een geborduurde zoom, als een egel uitgehouwen in de muur of een werveling van blauwe majolica. De keuken van Teresa Buongiorno is eigenlijk een metafoor voor haar huis: metaforisch en barok, zoals de ingang van kant en kalksteen op het plein van Carovigno, in de provincie Brindisi. Onzichtbaar tijdens de lunch, laat het u leiden […]
Bewijzen van vertaling van de “ Open Brief aan de Chefs van Morgen ”
Als onder de woorden van de "Open Brief aan de Chefs van Morgen", de 9 chefs die het schreven, een soort G9 voor restaurants, ook "ecologisch systeem" zetten, willen ze natuurlijk niet dat we het lezen. Maar het is niet nodig om te kibbelen over taalkwesties, gebruik makend van Mistura, het belangrijkste Latijns-Amerikaanse voedselfestival in […]
Het bord is kapot: een open brief aan sterrenrestaurants van een verontwaardigde klant
De andere week heb ik de klant van mijn Romeinse wijnwinkel een sterrenrestaurant aanbevolen. Ook hij is een sterklant, niet van de Michelingids, maar van mij, aangezien hij in een paar maanden tijd het benodigde bedrag in mijn restaurant heeft uitgegeven om de huur te betalen. In de zestig, grillig in kleding, histrionische gesprekspartner en volgeling van een vreemde religie in zijn eentje […]
Osteria della Gigia: Open brief aan de onbeschofte klant
Het zal ook het stiksel zijn van een oude herbergier die nooit getemd is maar het moet gebeuren. Sandro, een van de twee eigenaren van de historische Osteria dalla Gigia in vicolo Barberia in Treviso, moet dat gezegd hebben, in de hoop norse en onbeschofte klanten te overtuigen zich te bekeren, zelfs ten koste van het schrijven van een open brief aan de haastige dame [.. .]