L ’ herbergier in vertaling 2: voor degenen die het lezen beu zijn “ Siciliaanse onzin ” op het menu
L ’ herbergier in vertaling 2: voor degenen die het lezen beu zijn “ Siciliaanse onzin ” op het menu

Video: L ’ herbergier in vertaling 2: voor degenen die het lezen beu zijn “ Siciliaanse onzin ” op het menu

Video: L ’ herbergier in vertaling 2: voor degenen die het lezen beu zijn “ Siciliaanse onzin ” op het menu
Video: The Importance and Value of Proper Bible Study | Reuben A. Torrey | Christian Audiobook 2024, Maart
Anonim
Afbeelding
Afbeelding

Vorige week waren we aan het kletsen dat "How to say" - Mondadori, 209 pagina's, 13 euro - momenteel het meest duizelingwekkend aanbevolen boek is voor restauranthouders, vooral voor de twee hoofdstukken die ze minzaam belachelijk maken: "Keukenartikelen", en "L'oste in vertaling". Als we de vorige keer plezier hadden met de eerste, met het opsommen van de grammaticale blunders van de menu's, is vandaag de beurt aan de andere, wiens ondertitel is: Hoe vertaal je je eigen gerechten voor gebruik door toeristen.

Er lijkt een onoverkomelijke afstand te zijn tussen de populairste restaurants en de kennis van talen. Het is niemands schuld dat ik geen Engels, Frans, Spaans en Duits kan spreken. De zonde, en onvergeeflijk, is niet te weten dat je geen taal kent. Als je geen Engels kent, heeft het geen zin om als Alberto Sordi te zijn; als je geen Spaans kent, is het niet zo dat je Italiaans kunt spreken door een laatste S aan elk woord toe te voegen. Je kunt doen alsof je veel kwaliteiten hebt, maar je kunt niet doen alsof je een taal kent.

Dit is wat bijna regelmatig gebeurt met bepaalde toeristische Riviera-trattoria's die buitenlandse klanten een menu aanbieden dat in hun taal is vertaald. De taak is al moeilijk omdat deze trattoria's vaak typische regionale gerechten aanbieden: hoe zeg je in het Engels buridda, strangolapreti, saòr, cassoeula of sciue sciuè? Als u vertrouwt op een tweetalig woordenboek of zelfs de zeer handige, catastrofale automatische vertaler van Google, kunnen de resultaten als volgt zijn:

  • Koude vishapjes = Voorgerechten viskoud, dat wil zeggen: Voorgerechten koud - van vis.
  • Cozze alla marinara = Mossel voor de duffelcoat, of Cozza al Montgomery, bedoeld als jas.
  • Pasta al pomodoro = Plakken op de tomaat, dat wil zeggen: Tomatenlijm.
  • Pasta al forno = Plakken aan de oven, of: Lijm aan de oven.
  • Penne all'arrabbiata = Pennen voor de boze, dat wil zeggen: Pennen - of, optioneel, potloden - voor die boze man.
  • Gebakken zeeduivel met groenten = Zeeduivel kikker naar de oven met groenten, of: Kikker "zeeduivel" gebakken met vegetatie.
  • Bier van de tap = Bier tot aan de doorn, dat wil zeggen: Bier aan de doorn.
  • Contouren = Contour, dat wil zeggen: Profiel.
  • Gepaneerde groenten (die uiteraard door een typefout zijn omgezet in Groenten Castellate) = Groenten kasteeltje, oftewel: Klein kasteeltje van groenten.
  • Aardappel gekookte peterselie = Aardappel gelezen met peterselie, dat wil zeggen: Aardappelen gelezen met peterselie.

Andere lekkernijen die in de menu's worden onderschept, zijn de "Seconds of Meat", of: Volgens het vlees.

  • Milanese kotelet = Kotelet voor die uit Milaan, of: Kotelet voor die vent uit Milaan.
  • Gegrilde ossenhaas = Draad van rundvlees om te strijken, of: Gegrilde runderdraad, om te strijken.
  • Sint-jakobsschelpen tot plezier = Kotelet tot plezier, dat wil zeggen: Schnitzel tot aan de - top? - genoegen.
  • Fiorentina s.q. = Rundvlees speciaal voor de tweede hoeveelheid ijzers, dat wil zeggen: speciaal rundvlees voor de tweede hoeveelheid strijkijzers.

De blunders van onze restaurateurs zijn grappig, maar voor "politieke correctheid" zou ik even surrealistische blunders willen voorstellen die zijn begaan door restaurateurs en gastheren in het buitenland bij het aanbieden van Italiaanse gerechten. In de afgelopen jaren heb ik een aantal gastronomische parels verzameld: Station pizza, Agnellotto pesto, Cannelloni alla oma. Het "stro en hooi alla boscaiola" was poëtisch vertaald, zij het met het rijm, in Stro en hooi op de boschmanier. Bij het lezen van de menukaart zag mijn moeder een toerist voor zich die bang was voor een bord kruiden en hooi "naar de mode van de boswachter" en alleen lachte.

Aan de andere kant, in het restaurant naast mijn huis, toont het menu Dots of Pig to the oven, dat wil zeggen "Pork dots (levend) richting de oven" (in plaats van varkensribbetjes in de oven). Het probleem is dat ze ook goed zijn.

En nogmaals: Ecuador: Lazana, Caprichosa, Margarita, funggi, onioni of een uitstekende jamone de Parma, noquis (lees "gnocchis", zijnde meervoud), suquini, zalami, spageti (of in het ergste geval zelfs espagueti) a la volonesa (de vleessaus). Nagerecht: de Siciliaanse cazzata.

In Napels is de gattò pizza of aardappeltaart. Het is geenszins een moderne en faux-chique vervorming van de Franse taart. Ja, het is afgeleid van de Fransen, maar min of meer zoals buatta, dat is afgeleid van boite, laten we ze geschenken van de geschiedenis noemen. Jaren geleden speelde een Braziliaanse voetballer genaamd Canè in Napels: wil je dat hij tijdens zijn Napolitaanse verblijf altijd afzag van het bestellen van een kat?

Op een dessertmenu zag ik de chocoladetruffel hypocriet worden voor de chocolade. Een ijssalon in Pesaro vertaalde alle smaken in verschillende talen quaclhe landgoed geleden: het Duits voor "Tirami su" was Zieh mich auf.

Amusement, toch? Heeft u nog iets om op te wijzen dat Bartezzaghi in overweging kan nemen voor een mogelijk en op dit moment zeer geschikt nummer 2 van "Come Dire"?

Aanbevolen: